„Każdy powinien mieć kogoś, z kim mógłby szczerze pomówić, bo choćby człowiek był nie wiadomo jak dzielny, czasami czuje się bardzo samotny”

Ernest Hemingway

W czasie pracy psychoterapeutycznej z pacjentem opieram się głównie na paradygmacie psychodynamicznym, starają się nadać każdemu procesowi indywidualne znaczenie. Czym jest taki rodzaj terapii? Zakłada on, że podstawą do zrozumienia zdrowia i patologii człowieka jest uwzględnienie nieświadomych procesów psychicznych. Terapia oparta jest na diagnozie, która ma charakter ciągły i dynamiczny. To właśnie od diagnozy i tego jak kształtuje się relacja pomiędzy terapeutą, a osobą poszukującą pomocy zależy wybór stosowanych strategii terapeutycznych i interwencji.

W praktyce oznacza to, że najważniejsze jest to co dzieje się pomiędzy pacjentem i terapeutą. Każda relacja jest niepowtarzalna. Z takiej właśnie perspektywy rozpatrywane są zgłaszane przez pacjenta objawy i trudności. Terapeuta analizuje przebieg relacji z pacjentem i dominujące w niej emocje. Pozwala to pacjentowi na lepsze zrozumienie własnego zachowania, sposobu myślenia i powodujących cierpienie objawów.

Psychoterapia skierowana jest do osób doświadczających różnego rodzaju trudności w relacjach z innymi ludźmi, w życiu zawodowym i rodzinnym. Obejmuje szerokie spektrum zaburzeń, między innymi: zaburzenia lękowe i depresyjne, zaburzenia osobowości, zaburzenia odżywiania, trudności seksualne i inne. Ma charakter procesu indywidualnego, opartego na bezpośrednim kontakcie z pacjentem. Rozpoczęcie procesu terapeutycznego odbywa się po rozmowie z pacjentem i ustaleniu zasad współpracy.

Psychoterapia dzieci oraz młodzieży składa się z indywidualnego procesu terapeutycznego niepełnoletniego pacjenta oraz konsultacji psychologicznych dla rodziców. Ich częstotliwość jest ustalana indywidualnie, w zależności od potrzeb. Konsultacje dla rodziców mają charakter psychoedukacyjny. Służą wzmacnianiu kompetencji wychowawczych rodziców. Są także rozmową o procesach rozwojowych zachodzących u dziecka.